به گزارش مجله خبری نگار،محمد کاظم زاده روز دوشنبه با تاکید بر اینکه مهمترین و اساسیترین محور تعیین کننده رفتار و تصمیم گیری نوجوانان و جوانان در رده سنی ۷ تا ۱۸ سال، روابط میان فردی آنان با گروه همسالان است، اظهار داشت: مدرسه و محیطهای آموزشی دائمی و نیمه دائمی که شامل آموزشگاهها و مراکز و کارگاههای آموزشی است مهمترین و موثرترین مراکز و مجموعهای هستند که میتوانند این روابط میان فردی را در بستر کنترل و نظارت و به صورت هدفمند تامین کند.
وی افزود: البته محیطهای دیگری مانند محیطهای همسالان در میان فامیل و اقوام یا محله یا مراکزی مانند مساجد، پارکها و فرهنگسراها هم تامین کننده این فضا هستند، اما مدرسه اصلیترین بستر برای این مورد است.
این روانشناس با یادآوری اینکه پس نخستین موردی که در بحث مدرسه رفتن به صورت حضوری مهم است بحث افزایش روابط میان فردی دانش آموزان است که تعیین کنندهترین عامل رفتار و تصمیم گیریهای آنان است، خاطرنشان کرد: دومین محور تعیین کننده عامل رفتار و تصمیم گیریهای دانش آموزان، یادگیریهای مشاهدهای است چنانچه عنوان میشود نوجوانان مهمترین مسایل زندگی خود را به صورت یادگیری مشاهدهای رقم میزنند.
کاظم زاده در این مورد توضیح داد: یادگیری مشاهدهای یعنی دانش آموزان به همسالان و اطرافیان خود نگاه میکنند که چه کاری انجام میدهند سپس آن را برای خود حلاجی و بسته به انطباق با شرایط، محاسبه میکنند و انجام میدهند.
وی با اشاره به اینکه حضور در مدرسه زمینه ساز یادگیری مشاهدهای مطلوب است، اظهار داشت: همراهی هیجانی و انگیزه بخش یکی دیگر از محورهای تعیین کننده عامل رفتار دانش آموزان است؛ به این معنا که دانش آموزان وقتی بخواهند در زمینه فرهنگی، ورزشی، آموزشی و درسی کاری را انجام دهند خیلی مهم است که با همسالان همراه باشند و این همراهی باعث میشود انگیزه بگیرند.
وی با تاکید بر اینکه از نظر علمی هم ثابت شده کسانی که در یک گروه فعالیتی را انجام میدهند نسبت به کسانی که انفرادی کاری را انجام میدهند موفقتر و با انگیزهتر هستند، تصریح کرد: پس انگیزه هم یکی از مهمترین عناصری است که در حضور واقعی در مدرسه بیشتر نمود میکند.
چهارمین عامل تعیین کننده رفتار دانش آموزان از نگاه کاظم زاده، ارتباط مستقیم و همه جانبه با عوامل آموزشی است که این عوامل ممکن است درسی، مسولان اجرایی مدرسه یا محیط آموزش باشند؛ پس ارتباط مستقیم با عوامل آموزش در رشد افراد بسیار تعیین کننده است.
این مشاور تحصیلی با یادآوری اینکه تمرکز بر عناصر هندسی محیط آموزش از دیگر محورهای تعیین کننده رفتار دانش آموزان است، توضیح داد: دانش آموزان در هر رده سنی که باشند وقتی در خانه پشت سیستم رایانه یا موبایل آموزش را دریافت میکند هیچگاه فاکتورهای محیطی همگن و همراه با آموزش نخواهند داشت چرا که محیط، محیط خانگی است. اما در محیط آموزشی تمامی عناصر از صندلی، در، تخته، آبخوری، حیاط، راهرو، نمازخانه، کتابخانه و همه چیز دیگر، همگن و متمرکز بر آموزش است و این عناصر دست در دست هم میزان تمرکز دانش آموز در یادگیری را بالا میبرند.
وی خاطرنشان کرد: از نظر علمی هم ثابت شده است وقتی در همان محیطی که افراد چیزی را یاد میگیرند از آنان امتحان گرفته شود بهتر جواب میدهند تا اینکه به محیطی دیگر منتقل شوند؛ لذا ثابت شده اگر محیط آموزشی متمرکز به عناصر آموزشی باشد در یادگیری و انگیزه بخشی آموزش فوق العاده تاثیر گذار است.
کاظم زاده تاکید کرد: ضرورت وجود مجموع این عناصر، دانش آموزان و والدین را برای بازگشایی مدارس مجاب میکنند البته باید شرایط بهداشتی و رعایت شیوه نامههای آن بسیار مدنظر قرار گیرد و رعایت شود.
به گزارش مجله خبری نگار، پس از شیوع ویروس کرونا در کشور در اسفند سال ۹۸، مراکز آموزشی و مدارس تعطیل شدند و آموزش در بسترهای غیرحضوری مانند فضای مجازی، شبکه شاد، مدرسه تلویزیونی و بستههای آموزشی پیگیری شد.
سپس در اردیبهشت ۹۹، مدارس به صورت اختیاری برای رفع اشکال دانش آموزان بازگشایی شد، هر چند با توجه به گسترش کرونا و هراس عمومی از انتقال این ویروس، آموزش در سال تحصیلی جدید باز به صورت غیرحضوری دنبال شد.
با این همه، ارزیابی نتایج آموزش غیرحضوری بر سلامت جسم، روان و تحصیل دانشآموزان، نشان میدهد که پیامدهای منفی تعطیلی مدارس بسیار بیشتر از دایر بودن آن است بر همین اساس برخی کارشناسان معتقدند چشماندازی برای پایان ویروس کرونا وجود ندارد و با توجه به آسیبهای تعطیلی مدارس، باید با این ویروس کنار بیاییم و راههای همزیستی با آن را در پیش بگیریم.